Με τα ίδια Κόλπα πάντα...

Τι κι αν περνάνε οι καιροί, τι κι αν τα χαστούκια σου έρχονται το ένα πίσω από το άλλο.
Και χθες και προχθές και πριν ένα χρόνο, και πριν από δέκα, τα είδες τα ξαναείδες τα έπαθες, κάθε λίγο και λιγάκι απομένεις δίχως ελπίδα δίχως όνειρο, δίχως αύριο, κι ενώ εσύ τρέχεις, φτάνουν οι άλλοι. Κι ενώ εσύ μυρίζεις χορταίνουν οι άλλοι! Με τα ίδια κόλπα, με την ίδια μέθοδο, με το ίδιο πάντα θράσος, εδώ και χρόνια.
Κι εσύ απλά..ψάχνεις! Και ψάχνεσαι! Και μπερδεύεσαι στους λαβύρινθους της προσπάθειάς σου να εξηγήσεις. Αναλύσεις , απόψεις, τοποθετήσεις, ειδικών, ειδημόνων, αυθεντιών, και ένα σωρό. Και σου λένε! Σου λένε, σου λένε, σου αναλύουν, αλλά ένα πράγμα δεν πρόκειται ποτέ να σου πουν, ίσως γιατί μετά μπορεί και να μην τους έχεις πια...ανάγκη!!
Και αυτό πρέπει να το μάθεις μόνος σου. Πόσο εξωφρενικά απλό είναι να βλέπεις από την κάθε συμφορά σου, από του καθενός την συμφορά, και πριν και τώρα και μετά και πάντα, (οι δεκαετίες άλλωστε δεν έχουν σχέση με αυτά, το μόνο που αλλάζει είναι οι τεχνολογικές ευκολιες και πρόοδοι) από τη χαμένη σου ελπίδα απο την ανέχειά σου κι απο του παιδιού σου το προδομένο όνειρο...ποιος τελικά ωφελείται???
Ποιος??? Αν τον εντοπίσεις, το πιθανότερο είναι ότι θα έχεις βρει και τον...αίτιο!
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος...

Ναι! Μη με κοιτάς σα χαζός!
Και γω έτσι κοιτούσα αυτόν που μου το πρωτοείπε...