Έφυγες νωρίς.......

Αξέχαστος...

Είχες το όνομα του Χριστού. Το όνομα της μητέρας σου ίδιο μ`αυτό της Παναγίας.
Η γιορτή σου στα γενεθλια του Χριστού. Εφυγες λίγο μετά την Ανάστασή του. Χωρίς επιστροφή.
Μια μέρα γαλήνια, ανοιξιάτικη.
Τώρα είσαι και κινείσαι ανάμεσα στα αστρικά σμήνη και τους Γαλαξίες, του Σύμπαντος που τόσο αγαπούσες, σίγουρα προσπαθώντας να λύσεις κάποιες αστρονομικές εξισώσεις που από παλιά σε "παίδευαν"...
Ισως και να έχεις δει από κοντά τι, επιτέλους, περιέχει μια μαύρη τρύπα που με τόσο επίμονο τρόπο γύρευες να μάθεις...
Μοιάσαμε σ`αυτή τη..."λόξα"...

Αλλά είναι και κάτι ακόμα που με "τρώει": Η ημέρα εκείνη που το άλλο το αδέρφι ερχόταν να σε δει μετά από χρόνια και για λίγες ώρες δεν σε πρόλαβε ηταν 29 Απριλίου.
Φεύγοντας για σένα, ξέχασε στο τραπέζι της κουζίνας ένα λαχείο: Εγραφε: Ημερομηνία κλήρωσης: 29 Απριλίου...

Μια μέρα γαλήνια, ανοιξιάτικη...

Πάμε κι έρχεται...


Εχουμε ποτέ καθίσει να σκεφτούμε λίγο για αυτό το μυστήριο που λέγεται μουσική;
Τώρα θα μου πείτε γιατί μυστήριο; Επειδή νομίζω όλες οι τέχνες έχουν ένα μυστήριο. Όσο γι αυτό της μουσικής ειναι ότι αυτή υπάρχει παντού και συνεχώς χωρίς να χρειάζεται απαραίτητα
να παίζεται από μουσικούς! Ειναι οι ήχοι της Φύσης, και του Κόσμου γενικότερα. Οι ήχοι που παράγονται από κάθε κίνηση που γίνεται πάνω στη γη και στο σύμπαν και που απασχόλησαν τους αρχαίους "παπούδες" μας ιδιαίτερα τον "δικό μου(!)" τον Πυθαγόρα τον Σάμιο!
Οχι δεν θα το βαρύνουμε άλλο φιλοσοφικά το θέμα! Μην ανησυχείτε!
Εμείς θα ρθούμε στα δικά μας, τα απλά, τα σημερινά τέλοσπάντων. Γιατί και εμείς σήμερα τη χρειαζόμαστε τη μουσική, και την μελετάμε, και μας συντροφεύει, και σε πολλούς τρελλούς από μας, είναι μέσα μας μέρα νύχτα! Αν προσπαθήσω,προσωπικά, να σκεφτώ πως θα ήμασταν χωρίς τη μουσική δε θά`βγαζα και πολύ...άκρη! Εχει γίνει με τους αιώνες τόσο απαράιτητη στον άνθρωπο που είναι κάτι σαν τα θρεπτικά συστατικά των τροφών μας. Συντροφιά μ`αυτή γλεντάμε, συγκινούμαστε, χαιρόμαστε, αγαπάμε. Η ποιότητα στην σύνθεση, εκτέλεση, ερμηνεία, μπορεί να μας φέρει μέχρι και σωματικά συμπτώματα όπως ανατριχίλα ("ψιχαλίζει η πέτσα μου"-!- λέμε στον τόπο μου για μουσικές συγκινήσεις!), κλάμα, αλλά και απογοήτευση, ένταση, θυμό. Μπορεί να έχει την σαγηνευτική μορφή του έρωτα αλλά και την..."ασχημόφατσα" της ερωτικής απογοήτευσης!!!
Είναι σε όλα μέσα κι από πουθενά δε λείπει! Από καμιά σχεδόν στιγμή της ζωής μας, προσωπική, οικογενειακή, κοινωνική, και από καμιά κατάσταση. Και είναι φορές που έρχεται σαν καλή, πιστή φίλη και μας βρίσκει για να μας διασκεδάσει και να μας δώσει ενέργεια. Και άλλες φορές πάλι που πρέπει να πάμε εμείς να την αναζητήσουμε, να τη βρούμε, να μπούμε μέσα της και να προσπαθήσουμε να της πάρουμε τα μυστικά, τις μελωδίες, να αφουγκραστούμε και να ερμηνεύσουμε...

Ψωνάρες λέμε!!!

Σε μια έκθεση ζωγραφικής έχουν κάνει "πηγαδάκι" μια παρέα ζωγράφων και καυχιέται ο καθένας για τα έργα του:
-Καλά, παιδιά ωραία τα έργα του φίλου μας εδώ, αλλά είχα φτιάξει εγώ κάποτε ένα χιονισμένο τοπίο, τόσο αληθινό, που άμα έβαζες πάνω στον πίνακα το θερμόμετρο, έδειχνε κάτω από το μηδέν θερμοκρασία, λέει ο ένας!
-Εγώ, λέει ένας άλλος , έκανα μια προσωπογραφία τόσο αληθινή που κάθε μέρα έπρεπε να την...ξυρίζω!
Οπότε δεν αντέχει ένας που ήταν κοντά και τους άκουγε και λέει:
-Τρέξτε στο βάθος, γρήγορα! Εκεί που είναι ο πίνακας με τις μπριζόλες πάνω στη ψησταριά!
Τη μια την άρπαξε ένας σκύλος, και ας πάει κάποιος να γυρίσει την άλλη γιατί κοντεύει να...καεί!..

Εξομολογήσεις...

Κάποτε σε ένα μικρό χωριό ένας ηλικιωμένος ήταν βαριά άρρωστος και όλοι τον περιμένανε να πεθάνει. Κάποιοι συγγενείς και φίλοι του προσπαθούσαν να τον πείσουν να εξομολογηθεί αλλά εκείνος δεν δεχόταν με τίποτα! Οπότε ένας από τους γνωστούς γυρνάει και λέει κρυφά στους άλλους: Ρε σεις, τώρα δεν βλέπει καθαρά από την εξάντληση, άμα κλείσουμε και κανα παράθυρο και γινει λίγο σκοτεινό το δωμάτιο, ακούστε τι θα κάνουμε...
Και τι κάνουν; Πάνε, και μεταμφιέζουν τον παπά σε...άγγελο κοτσάροντάς του στην πλάτη κάτι ψεύτικες φτερούγες, και πάνε στο δωμάτιο και τον κρεμάνε πάνω από τον άρρωστο δεμένο με σχοινί από το ταβάνι.
Αρχισε λοιπόν ο παπάς έτσι κρεμασμένος πάνω από τον άρρωστο:
-Ελα τέκνο μου είμαι άγγελος και μ`έστειλε ο θεός να σε εξομολογήσω!
Τι να κάνει ο φουκαράς, από τον φόβο του δεχθηκε να εξομολογηθεί.
-Για πές μου παιδί μου τις αμαρτίες σου.
Του`λεγε μια ώρα κατεβατά ολόκληρα από αμαρτήματα ο καημένος ώσπου κάποια στιγμή φθάνουνε και στις γυναίκες βεβαίως βεβαίως!
-Εχεις αμαρτήσει με πολλές γυναίκες; Ρωτάει ο άγγελος
-Αχ άγγελέ μου με πάρα πολλές αλλά το χειρότερο από όλα είναι ότι τελευταία τα`μπλεξα με την...παπαδια!!!
Κάτι του`ρθε του παπά εκεί πάνω κρεμασμένος, μια ζάλη , ένα σκοτείνιασμα, και άρχισε να φωνάζει στους άλλους:
-Κατεβάστε με ρε από δω πάνω! Βρε αφορισμένοι άγγελος ανέβηκα...κερατάς θα κατέβω!..

Ας...παίξουμε!

Η antara πολύ γρήγορα μας έδωσε την απάντηση: Χθες σήμερα αύριο...
Το επόμενο: Ποιό πουλί πετάει ψηλότερα;

"Είναι ανάγκη να χτυπηθούμε? "Είναι πολλά τα λεφτά..."

Πώς μου`ρθε τώρα και μένα να ασχοληθώ με το χρήμα τέτοιες μέρες; Ξέρω και γω; Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου! Η μάλλον όχι. Ένας ψυχολόγος θα μπορούσε, ίσως, να μας αποδείξει ότι όλες οι σκέψεις εξηγούνται αν αναλυθούν ως αποτελέσματα συνειρμών: Ανάσταση έρχεται, λίγα ψώνια παραπάνω, λιγο φαγητό παραπάνω, η αγορά του προορισμένου για τη σούβλα κρέατος, τα μεζέδια, τα λεφτά που είναι λίγα ή καθόλου, οι χαμηλοί μισθοί, να`σου και η οικονομική κρίση κι`ήρθε κι`έδεσε το...γλυκό! Οπότε επίκαιρος είμαι!
Οικονομική κρίση λοιπόν. Ναι είναι αυτό που ξαφνικά, σε λίγους μήνες ή κανένα χρόνο το πολύ, οι μετοχές χάνουν την αξία τους, οι επενδύσεις σταματούν, οι απολύσεις...αρχίζουν, και το χρήμα ακριβαίνει και...εξαφανίζεται! Εδώ το χρήμα, εκεί το χρήμα, πού μετέβη το...ρευστόν;
Το ψάχνουμε και δεν το βρίσκουμε, το δουλεύουμε και δεν το παίρνουμε, το παίρνουμε και δεν μας...φτάνει! Το φέρνουμε από δω, το πάμε από κει, κόβουμε το ένα, κόβουμε το άλλο, αλλά γιατρειά δεν βλέπουμε!
Τι είναι όμως αυτή η οικονομική κρίση και γιατί και πώς προκαλείται; Θα χρειαστούμε πλήθος οικονομικών αναλυτών όλων των ειδικοτήτων και γνώσεων για να πάρουμε μια γεύση προσέγγισης του θέματος, αλλά αναπόφευκτα με αυστηρά ειδικούς οικονομικούς και χρηματοπιστωτικούς, και...ακαταλαβίστικους για τους πολλούς από εμάς (αλλά άμεσα θιγόμενους!) όρους!
Ακόμα κι`έτσι όμως θα μπαίνανε στην ουσία του θέματος έστω και αν όλοι μας τους καταλαβαίναμε; Τις προθέσεις αυτών που ηγούνται της παγκόσμιας οικονομίας, γιατί κάποιοι ηγούνται δεν γίνεται αλλιώς, ποιός θα μπορούσε να μας τις αναλύσει, αν τις γνωρίζει, η αν μπορεί να τις διαισθανθεί; Δηλαδή καταλαβαίνουμε όλοι ότι ένα τέτοιο ερώτημα ζητάει και άλλου είδους απαντήσεις πέρα απο τις καθαρά οικονομοτεχνικές. Από αυτά που κατά καιρούς έχω διαβάσει και πληροφορηθεί για τέτοια θέματα, έχω πεισθεί ότι καμμιά οικονομική κρίση δεν ήταν τυχαία, δηλαδή καθορισμένη από καθαρά οικονομικές συγκυρίες, αλλά τεχνητά δημιουργημένες, με σκοπό βέβαια, την εξυπηρέτηση οικονομικών και εξουσιαστικών συμφερόντων παγκοσμίως. Με τελικό στάδιο την "ακρίβεια" του χρήματος και εξαφάνιση της ρευστότητας από τις αγορές και τους εργαζόμενους. Και την, από θέση ισχύος ,επιβολή σκληρών χρηματοπιστωτικών όρων που αλλάζουν τα δεδομένα στον δανεισμό του χρήματος, προς όφελος, εννοείται, των τραπεζιτών, διεθνών και...εγχωρίων!
Απώτερος σκοπός; Μα με κάθε μεγάλη παγκόσμια οικονομική κρίση, κερδίζεται κάθε φορά και ένα κομμάτι από τον παγκόσμιο πλούτο από τους ηγέτες της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας!
Επίτηδες χρησιμοποιώ τόσο κουραστικά τον όρο "παγκόσμιος" και παράγωγά του για να θυμηθούμε όλοι ότι έχει ξεφύγει πλέον από το κάθε κράτος ο ουσιαστικός οικονομικός έλεγχος, το οποίον κράτος έχει γίνει πια μια...συνοικιακή αγορά που δεν μπορεί να θέσει κανόνες!
Και μη θελήσει κάποιος να μου πεί ότι υπήρξαν παγκόσμιοι κολοσσοί που κατέρευσαν, γιατί οι πραγματικοί κολοσσοί είναι εκεί αλώβητοι και θα τους δούμε στο μέλλον να...επαναδραστηριοποιούνται!!! Όπως π.χ. κάποιος τέτοιος οργανισμός αντέχει ακόμα από το κραχ του `29 (!) και έχει μάλλιστα και πρωταγωνιστικό σήμερα ρόλο! Το θέμα όμως είναι τι μπορούμε εμείς οι πολλοί να κάνουμε, που είμαστε και τα πιο εύκολα θύματα;
Αφού δεν είναι δυνατόν να είμαστε εκεί όπου λαμβάνονται οι αποφάσεις, αφού δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε πρόσωπα, και προθέσεις, και άρα αναγκασμένοι να ακολουθούμε τις εξελίξεις (δυστυχώς), το μόνο που μένει, και είναι πολύ σημαντικό, είναι να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά, και έστω να κρίνουμε από το αποτέλεσμα. Να βλέπουμε δηλαδή ποιός εν τέλει είναι αυτός που ωφελήθηκε μετά από μια τέτοια οικονομική καταστροφή, έστω εκ των υστέρων. Λίγο ψάξιμο και μελέτη πίσω από τα γεγονότα θέλει.

Ειναι πολύ σημαντικό να μην υποτιμήσουμε την μοναδική μας αυτή δυνατότητα.
Ισως και την Μοναδική μας ευκαιρία να περισώσουμε κάτι για τα παιδιά μας, των οποίων το μέλλον υποθηκεύουμε με την τόσο εύκολη, ηλίθια, και χωρίς αντιστάσεις, θυματοποίησή μας...

Α!! Ξέχασα. Καλή Ανάσταση...γενικώς!

Ας...παίξουμε

Ας το πάρει λοιπόν το ποτάμι. Για να μαζευτούν τόσοι πολλοί...νοματαίοι χρειάζονται οι εξής 4 συγγενείς: 2 αδέλφια μαζί με το παιδί και το εγγόνι του ενός!

Για να δούμε τι έχουμε: Ποιός μπορεί να μας πει τρεις διαδοχικές μέρες χωρίς να χρησιμοποιήσει τις: Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή;

~There can be miracles when you believe~

Ας...παίξουμε

Το άκρων άωτον της αισιοδοξίας ειναι να προσπαθείς να καθαρίσεις φακές με...γάντια του μποξ!!!
Φίλε Theorg αν και προσπάθησα να μπώ εκεί που μου είπες, δεν μπόρεσα να εντοπίσω τα τεστ.
Μάλλον κάτι κάνω λάθος. Όπως και να χει πάντως, σίγουρα, πολλά από τα τεστ δεν τα γνωρίζω!
Πάμε λοιπόν στο επόμενό μας:
Ξεκινάνε για κυνήγι δυο μπαμπάδες, δυο παιδιά, ένα εγγόνι, ένας παππούς, δυο αδέρφια, δυο ανήψια, ένας θείος, Πόσο λιγότεροι αριθμητικά μπορεί να ήταν;

ΣΥΝΤΑΓΗ : Κοτόπουλο με Ουίσκι



ΣΥΝΤΑΓΗ : Κοτόπουλο με Ουίσκι


Αγοράζετε ένα κοτόπουλο 1200 γρ. και ένα μπουκάλι Ουίσκι
Προβλέψτε, αλάτι, πιπέρι, ελαιόλαδο, και μπέικον σε λωρίδες.
Για καλό και για κακό βεβαιωθείτε ότι έχετε και ένα βάζο μαγιονέζα.
Τυλίξτε το κοτόπουλο με τις λωρίδες, αλατοπιπερώστε, και ρίξτε μια υποψία ελαιόλαδου .
Προθερμάνετε τον φούρνο σε μεσαία θερμοκρασία, (220 βαθμοί ή θερμοστάτης στο 5 ) για 10 λεπτά.

Σερβιριστήτε ένα ποτήρι Ουίσκι και πιείτε το.

Βάλτε το κοτόπουλο στον φούρνο αφού πρώτα το τοποθετήσετε σε κατάλληλο σκεύος.

Βάλτε και πιείτε ακόμα ενα ποτήρι Ουίσκι.
Επαναλάβατε αυτό το βήμα άλλες δυο φορές.

Μετά από ένα τέπαρτο φουρνίστε το άνοιγμα για να επιβλέψετε το κλείσιμο του ψοτόπουλου.

Λιάστε ξανά το ουικάλι του Μπίσκη και καπιατήτε μια καλή λουγία.

Μετά από ένα κετα.. οχι πέταρτο της ώρας, αργότερα τελος πάτνων ....
κλιτρίστε μέχρι τον μπούρνοανοίφτε την χόρτα, ξεγυρνίστε, απαναδονήστε...βάλτε τελος παντων το φωτόπουλο απ την αλλη καφήστε σε μια λωκο καλέκρα και καβετάστε κανα'δυό φατήρια Κίσκη αμόκα.

Νυστε, λυστε ψηστε το κουφόλουπο για μιση φώρα ακόμα.

3 λοτήρια αρφότερα ....

Ζαμέψτε το γατόπουλο απο χαμω, (επεσε το μακαλισμένο) , καφαρίστε το και γάλτε το σε μιάτο. Φτάτε τα κούτρα σας απο το νέσιμο στο κάτωμα απ τα γάδια που μυθικαν στα κλαπάκια της μουζινας
μην αποχειραθητε να κησωθειτε, μια φαρά ειμαστε εδω μάτω

απομελειώστε το δουκάλι του Ρίσκι

αργόμπερα σαρθήτε ως το κρεμάτι και κοιθωμητε ως το χρωι
Την επομενη μέρα , παρτε ενα αλκα σελτζερ
Πηγαινετε να φάτε κρύο kοτόπουλο με μαγιονεζα
και καθαρίστε το μπουρδέλο που δημιουργήσατε στην κουζινα!

Tην αλλη βδομάδα θα δοκιμάσουμε την Κρητική συνταγή : Κατσικάκι με τσικουδιά !!!

Hotel California .... και το μυστήριο!!

Για το συγκεκριμένο κομμάτι έχουν ακουστεί τα άπειρα σενάρια...ποια να είναι όμως η αλήθεια?
Έψαξα και σκάλισα πολλά για να καταλήξω στο τί πραγματικά συμβαίνει, τι ισχύει και τι όχι...τι είναι απλά ένας μύθος και τι ίσως μια ιδιαίτερη αλήθεια...

Το «Hotel California» είναι το τραγούδι τίτλου από το λεύκωμα των Eagles του ίδιου ονόματος και κυκλοφόρησε στις αρχές του 1977. Είναι ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια του album-oriented της εποχής του ροκ. Οι "βαθμοί" γραψίματος για το τραγούδι μοιράζονται από Don Felder, Don Henley και Glenn Frey.
Οι στίχοι του τραγουδιού περιγράφουν την καθιέρωση του τίτλου ως θέρετρο πολυτέλειας απ' όπου «μπορείτε να κοιτάξετε έξω οτιδήποτε σας αρέσει, αλλά δεν μπορείτε ποτέ να φύγετε.» Στην πραγματικότητα, το τραγούδι λέει την ιστορία ενός κουρασμένου ταξιδιώτη που γίνεται παγιδευμένος σε ένα εφιαλτικό ξενοδοχείο πολυτελείας που εμφανίστηκε καταρχάς προσκαλώντας και βάζοντας τον στον πειρασμό.Ο Don Henley το αποκαλεί «η ερμηνεία της υψηλής ζωής στο Λος Άντζελες» και επανέλαβε αργότερα «βασικά είναι ένα τραγούδι για το σκοτάδι του αμερικανικού ονείρου και για την υπερβολή στην Αμερική».

Στις 17 Ιουλίου 2008 μια εμφάνιση στο Howard Stern παρουσιάζει στη Sirius Satellite Radio, ο Don Felder περιέγραψε την προέλευση των στίχων:

« Ο Don Henley και ο Glen γράψανε τις περισσότερες λέξεις. Όλοι μας ήμαστε στο δρόμο προς το LA τη νύχτα. Κανένας δεν ήταν από Καλιφόρνια, και εάν οδηγείτε στο LA… τη νύχτα μπορείτε ακριβώς να δείτε αυτήν την πυράκτωση στον ορίζοντα των φώτων, και τις εικόνες που περνούν μέσα από το μυαλό σας του Hollywood και όλων των ονείρων που έχετε και με βάση όλα αυτά ξεκινήσαμε… το τραγούδι αυτό.>>

Η αφηρημένη φύση των στίχων έχει οδηγήσει τους ακροατές σε πολλές ερμηνείες τους κατά τη διάρκεια των ετών, συμπεριλαμβανομένων κάποιων που διαδίδονται προφορικά και μέσω του Διαδικτύου, σε σατανικές ερμηνείες αυτών. Άλλες φήμες λέγανε ότι το «Hotel California» αναφερόταν σε ένα ξενοδοχείο που οργανώθηκε από τους κανιβάλους. To Ξενοδοχείο αυτό ήταν αρχικά ένα ξενοδοχείο πολυτελείας που μετατράπηκε σε μια στρατιωτική βάση WWII. Μετά από τον πόλεμο αποκτήθηκε ως φυλακή αποκατάστασης ναρκωτικών Καλιφόρνιας. Οι εξαρτημένοι μπορούν να εισαχθούν μέσα εθελοντικά, αλλά η απαλλαγή καθορίζεται από την πρόοδό τους. Τα κρυφά μέρη φωτίζονται από τους καθρέφτες που είναι ψηλά. Και ότι ο φρουρός φυλάσσει το παρασκευασμένο στις φυλακές κρασί «pruno» που αναφέρθηκε. Αυτές οι φήμες έχουν αντικρουσθεί από την μπάντα...

Ο όρος «colitas» στην πρώτη στροφή του τραγουδιού είναι ένα λουλούδι ερήμων, επίσης γνωστό ως φασκομηλιά ή Colita de Rata. Και ο Don Henley και ο Felder επανειλημμένα και δημόσια έχουν δηλώσει ότι Colitas είναι «μεθυστικά λουλούδια ερήμων». Άλλοι βεβαιώνουν ότι «τα colitas» είναι ένας ισπανικός όρος για «τις μικρές ουρές» ή «τα μικρά κατώτατα σημεία.» Αυτό είναι μια αναφορά στους οφθαλμούς των καννάβεων.


Για να το "πιάσουμε" απ' την αρχή...

Αrtist: Eagles Album : Hotel California Song : Hotel California


On a dark desert highway, cool wind in my hair
Warm smell of colitas, rising up through the air

Έχω ακούσει διάφορες εξηγήσεις για τα "colitas" με τη μόνη σημασία, οποιασδήποτε αξίας,που είναι η μαριχουάνα. Ποια καλύτερη αναφορά για τον καλλιτέχνη πρίν βυθιστεί σε εκείνη την στεναχώρια; Ένα υψηλό συναίσθημα, ήρεμος, ελεύθερος, ένας αέρας στα μαλλιά του…

Up ahead in the distance, I saw a shimmering light
My head grew heavy and my sight grew dim
I had to stop for the night

Ποιος δεν βλέπει φώτα λαμπερά όταν είναι στα ναρκωτικά? Αλλά εκείνο το φως λαμπυρίσματος είναι ο υλισμός όπως των πλουσίων, σου περνάνε την ιδέα ότι ο τραγουδιστής είναι επηρεασμένος απ' τα ναρκωτικά...

There she stood in the doorway;
I heard the mission bell
And I was thinking to myself,
this could be heaven or this could be hell

"Αυτή", Ο υλισμός, στέκεται μεταξύ της ελεύθερης ζωής του και του κόσμου...λέει ότι "άκουσε" το κουδούνι (αόριστος), εδώ είναι σημαντικό ότι προσπαθεί να μας προσδιορίσει τον χρόνο, περασμένος παράδεισος, παλιός...μετά το κουδούνι της ερχόμενης "αποστολής" του προς την κόλαση της γης....
Then she lit up a candle and she showed me the way
There were voices down the corridor,
I thought I heard them say...

Welcome to the hotel California
Such a lovely place
Such a lovely face
Plenty of room at the hotel California
Any time of year, you can find it here

"Αυτή" Του ανοίγει το δρόμο μέσω της πόρτας, ο υλισμός τον σύρει μέσα όπου η μέθη η υψηλή τον καθυστερεί, «μια τέτοια καλή θέση,» «ένα τέτοιο καλό πρόσωπο,» εδώ είναι τόσο μυστηριώδης. Το μεγάλο παιχνίδι στις λέξεις εδώ είναι ότι έχει πει το ακούει από τις φωνές κάτω από το διάδρομο, οι άνθρωποι είναι ήδη εκεί, ότι είναι στην Καλιφόρνια το μέρος του απόλυτου πυρετού χρυσοθηρίας, των παραλιών, και των κινηματογράφων (ωραίο μέρος) και του κινηματογράφου Hollywood και της πλαστικής χειρουργικής...

Her mind is tiffany-twisted, she got the Mercedes bends

Το μυαλό του «υλισμού» εμπλέκεται από την Tiffany μέχρι και τη Mercedes: Tiffany για το ακριβό κόσμημα, Mercedes για τα ακριβά αυτοκίνητα. Οι προοπτικές του κόσμου όμως παίρνουν διαστρεβλωμένες από αυτά τα πράγματα, το οποίο εξηγεί ένα άλλο παιχνίδι διασκέδασης στις εργασίες με «Benz» ή τις κάμψεις

She got a lot of pretty, pretty boys, that she calls friends

Ποιος δεν πιστεύει ότι τα όμορφα αγόρια είναι ένα είδος γυναικείου "υλισμού"?

How they dance in the courtyard, sweet summer sweat.
Some dance to remember, some dance to forget

Αυτό είναι όπου οι ερμηνείες ανακατεύουν. Ο υλισμός και τα αγόρια της χορεύουν για να θυμηθούν και να ξεχάσουν. Θυμηθείτε το παρελθόν, βολικός, ευτυχής τρόπος ζωής, και (προαναγγέλλοντας στο τέλος του τραγουδιού!) για να ξεχάσουν επειδή, «δεν μπορείτε ποτέ να φύγετε» Μια άλλη συστροφή είναι πώς ο κόσμος ακολουθεί τις στιγμές που θυμούνται ή που ξεχνούν, με αυτόν τον τρόπο, που είναι ο χορός. Ανάμνηση της παιδικής ηλικίας τους ή νωρίτερα στη ζωή τους όταν είχαν περισσότερα χρήματα ή περισσότερα παιχνίδια ή για άλλα επίπονα ζητήματα στη ζωή τους.

So I called up the captain,
please bring me my wine
He said, we haven t had that spirit here since nineteen sixty nine

Έτσι, έχουμε μάθει ότι ο χορός είναι πώς θυμόμαστε την προηγούμενη ζωή ή ξεχνάμε την κατάθλιψη. Το κρασί είναι καλός τρόπος να θερμανθούν χορεύοντας τα παπούτσια. Η απάντηση του καπετάνιου είναι ενδιαφέρουσα, δεν είχαν εκείνο το κρασί από το 1969, από το καλοκαίρι της αγάπης, το καλοκαίρι της ελευθερίας από τις κατοχές. Δεν είχαν τη δυνατότητα να τους δώσουν το κρασί αυτό...

And still those voices are calling from far away,
Wake you up in the middle of the night
Just to hear them say...

Welcome to the hotel California
Such a lovely place
Such a lovely face
They livin it up at the hotel California
What a nice surprise, bring your alibis

Mirrors on the ceiling,
The pink champagne on ice
And she said we are all just prisoners here, of our own device

Οι φωνές συχνάζουν πάντα (δείτε, είπα ότι ήταν μυστηριώδες), οδηγώντας πάντα για να ολοκληρώσουν, να επιτύχουν, και να αγοράσουν περισσότερο. Οι καθρέφτες είναι μια μεγάλη αναφορά για το ενήλικο ακροατήριό μας ενώ η ρόδινη σαμπάνια είναι βεβαίως ένα άλλο σύμβολο της πολυτέλειας. Η τελευταία γραμμή σταματά την ελπίδα και η απόγνωση δεδομένου ότι είμαστε παγιδευμένοι του. Στην αναζήτηση του πλούτου δημιουργήσαμε τον τρόπο ζωής μας.

And in the master s chambers,
They gathered for the feast
The stab it with their steely knives,
But they just can t kill the beast

Σε μια κοινωνία, τι είναι ένα συχνό θέμα της συνομιλίας; Διακοπές; Πώς χρειάζεστε ένα διάλειμμα; Πώς αναμένετε με ενδιαφέρον το Σαββατοκύριακο; Όταν ετοιμαζόμαστε για μια γιορτή, διαπερνάμε σε αυτό το κτήνος, η πρωταρχική σπουδαιότητα μας, η επιθυμία μέσα μας να πάμε πίσω στην ελευθερία, μακρυά από αυτές τις παγιδεύσεις. Οι άνθρωποι θέλουν να σκοτώσουν εκείνο το "μέρος" τους, για κάτι πιο μόνιμα ειρηνικό, ελεύθερες χωρίς "σκλαβιά" ημέρες, επειδή οι ζωές μας ειδάλλως είναι έτσι κι αλλιώς αγχωτικές, αλλά δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να απελευθερωθούμε ποτέ από αυτό.

Last thing I remember, I was
Running for the door
I had to find the passage back
To the place I was before

Σαφώς, το χάλι που σε φέρνει πίσω σε εκείνο τον τρόπο ζωής αντί της συζήτησης.Ο μόνος τρόπος για να επιστρέψει στη θέση πριν από εκεί είναι να πάει πίσω σε εκείνο τον απλό τρόπο ζωής.

relax, said the night man,
We are programmed to receive.
You can checkout any time you like,
But you can never leave!

Αυτός, το άτομο νύχτας, η "φρουρά" (που εμπορεύεται;) λέει σε μας για να μας χαλαρώσει, είναι λογικό και έτσι είμαστε όλοι, επιθυμούμε πράγματα. Παρουσιαζόμαστε ψηλά και ρυθμιζόμαστε από την κοινωνία για να είμαστε δεκτικοί στα μηνύματα για τη θέση και τον πλούτο. Φυσικά, μπορούμε «να το ελέγξουμε », να πάμε σε διακοπές, να τρέξουμε ψηλά στα βουνά και να φύγουμε μακριά για μια στιγμή, αλλά, δεν θα αποτραβηχτούμε/απομακρυνθούμε/αποχωριστούμε ποτέ από την πλεονεξία....


Πάμε να δούμε τώρα τι ακούγεται...

υπήρχαν φήμες πως οι στίχοι αναφέρονται σε ένα ξενοδοχείο η οποία ήταν η εκκλησία του σατανά του Lavey, και κάπου βρήκα ότι ο άνδρας που φαίνεται στο εξώφυλλο είναι ο Anton Lavey (μάλλον αυτόν στον κύκλο αριστερά) και κάποιο από τα μέλη του συγκροτήματος ή και όλοι τους πούλησαν τη ψυχή τους στο διάβολο για να κάνουν επιτυχία.

Άλλη μία εκδοχή είναι πως το ξενοδοχείο αυτό το είχε ένα ζευγάρι όπου σκότωνε τους πελάτες του ξενοδοχείου του και τους έθαβε στο υπόγειο....ποιος ξέρει...

Άλλες φήμες λένε πως αν γυρίσεις το κομμάτι ανάποδα θα ακούσεις άλλα λόγια...

Για δείτε το:


και άλλο ένα:



Συνοπτικά στοιχεία της ζωής την δεκαετία του '70 στην Αμερική και συγκεκριμένα στην Καλιφόρνια: Όλοι οι wannabe's πήγαιναν στην California για να πραγματοποιήσουν το όνειρο τους. Ο τόπος ήταν γεμάτος από καλλιτέχνες που έκαναν επιτυχίες και άτομα που χάνονταν στο παρασκήνιο. Όλα ήταν στην υπερβολή τους και κυρίως η μουσική επιχείρηση.

Οι Eagles με αυτό το τραγούδι ουσιαστικά παρουσιάζουν ακριβώς αυτή τη κατάσταση... Όλα σε υπερβολή, χαμένοι άνθρωποι, πλούτος και ναρκωτικά...

Στην ίδια συνέντευξη αναφέρεται και ότι την έμπνευση για το τραγούδι την πήραν από μία μαζική αυτοκτονία που έγινε εκείνη την εποχή σε μία "εκκλησία" της Καλιφόρνιας. Είπαμε, η υπερβολή σε όλο της το μεγαλείο. Βάλτε τα όλα αυτά σε στίχους και μουσική και έχετε το Hotel California, ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχουν γραφτεί και κυκλοφορήσει ποτέ...

Αν θέλετε πάντως να κλείσετε κάνα δωμάτιο εδώ μπορείτε :

hotelcaliforniareservations@hotmail.com

Led Zepelin - Stairway to Heaven

Καταπληκτικό κομμάτι, κλασσικό άλμπουμ!!

Αθάνατες ατάκες από Ελληνικό Κινηματογράφο




Ενα άλλο κουίζ

Κάποτε στα μακρινά χρόνια του παρελθόντος, όταν οι άνθρωποι είχαν καθαρούς και ηθικούς κώδικες συμπεριφοράς, ένας λαός προσπαθούσε με κάθε τρόπο να υπερασπίσει τα πολυτιμότερα πράγματα και ιδέες που είχε διδαχθεί από τους προγόνους του: Την γη του, την ελευθερία, την οικογένεια. Ο κίνδυνος να χάσει ό,τι με αγώνες αιώνων είχε κατακτήσει, ήταν τώρα πιο ορατός από κάθε άλλη φορά. Ο εχθρός είχε πλησιάσει προ των πυλών με χίλιους δυό τρόπους και δεν συμβιβαζόταν με ειρήνη και συνύπαρξη, παρά το μόνο που ήθελε ήταν παράδοση και υποταγή. Και οπωσδήποτε την ιερή γη τους. Οι αντιπροσωπείες που στέλνοταν από την μια και την άλλη πλευρά δεν κατάφερναν να βρούν μια λύση ανθρώπινη, λύση συνεργασίας και ειρήνης...
Ο προορισμός θα ήταν αναπόφευκτα ένας: Η σύγκρουση. Οι πιο σοφοί του λαού έψαχναν να βρούν λύση. Η λύση ήρθε μετά από διαπραγματεύσεις που όμως οδηγούσε και αυτή σε σύγκρουση: Αναμέτρηση! Ολοι έκαναν το καλύτερο δυνατό για να βρεθεί ο ικανός, αυτός που θα σηκώσει το βάρος της σωτηρίας, που πάνω στο σκληραγωγημένο, πολεμικά εκπαιδευμένο σώμα του, και στα ιερά υπερασπιστικά όπλα του, θα στηρίζονταν τα όνειρα και οι ελπίδες ενός ολόκληρου λαού. Ο μαχητής δεν άργησε να βρεθεί ανάμεσα από χιλιάδες, έτοιμους να παραδώσουν θυσία το σώμα τους, από αγάπη και αφοσίωση προς ό,τι πιο γλυκό και ιερό μαζί. Από τον τάφο του προγόνου μέχρι το αθώο και αγνό βλέμμα των παιδιών τους. Ολοι τους ήταν πρόθυμοι μα μόνο ένας ήταν αυτός που έπρεπε να σηκώσει όλο το βάρος. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος. Ο μαχητής φόρεσε τα πολεμικά εξαρτήματα και κρατώντας τα όπλα κατευθύνθηκε προς το πεδίο της αναμέτρησης. Ειναι τόσο σίγουρος για το δίκιο του αγώνα του που ούτε μια στιγμή δεν σκέφτεται την φυγή, και ο φόβος δεν τον αγγίζει. Ούτε για μια στιγμή δεν ξεχνάει τη μεγάλη ευθύνη του απέναντι στο λαό του. Ανυπομονεί πότε θα εμφανιστεί ο αντίπαλος. Όμως το μυαλό, που κρύβεται μέσα σε αυτό το σκληρό κορμί, είναι τόσο αγνό, και πολιτισμένο που δεν σκέφτεται, δεν μπορεί να υποθέσει τίποτε άλλο πέρα απο την ευθεία αναμέτρηση και την αντρίκεια πάλη. Τα σεβάσματα του λαού του και οι πολεμικοί κανόνες-άγραφοι νόμοι δεν αφήναν χώρο στο μυαλό του να υποθέσει κάτι άλλο πέρα από τον δίκαιο πολεμικό αγώνα. Όμως...Όμως δεν είχε ακούσει ποτέ του για τις θανατηφόρες ικανότητες του πολυπλόκαμμου δόλου.Του δόλου που παραφύλαγε εκεί γύρω και βαρύ του ριξε βόλι θανάτου στο ολοκάθαρο μέτωπό του. Ο μαχητής λύγισε, και μέχρι να πέσει δεν έπαψε το βλέμμα του, με την απορία και έκπληξη ζωγραφισμένη, να ψάχνει για να βρεί απο πού έφυγε η σαίτα του δόλου και της πονηριάς που τον πλήγωσε θανάσιμα. Μ` αυτή την έκφραση άφησε την τελευταία του πνοή, χτυπημένος από εχθρό κρυφό! Ποιός άραγε μπορούσε να του βγάλει από πάνω του, τις τελευταίες στιγμές του, την ντροπή που ένοιωθε φεύγοντας νικημένος πριν καν δει τον αντίπαλό του! Πόσο μεγάλη αισθανόταν την "προδοσία" απέναντι στο λαό του, λίγες στιγμές πριν ξεψυχήσει, κανείς ποτέ δεν έμαθε και ούτε θα μάθει. Αφού πάνω στον απονήρευτο ήρωα έπεσε και η πέτρα της λήθης, και κανείς δεν τον μαθαίνει ως αυτό που πραγματικά ήταν: Ενας δίκαιος μαχητής. Ο λαός του τελικά έχασε. Και όχι μόνο έχασε αλλά χάθηκε από το πρόσωπο της ιστορίας .Της ιστορίας που γράφει ο άνθρωπος (αυτό το...κτήνος) κατά πώς τον βολεύει! Της ιστορίας, δηλαδή, της... ορντινάτσας των ισχυρών...


Και βέβαια αυτό το κουίζ εκτός από ιστορικό είναι και...φιλολογικό! Φιλολογικό γιατί δεν τέθηκε για να απαντηθεί!..


ΥΓ: Θα`ταν έλλειψη ειλικρίνειας αν δεν ομολογούσα ότι για το ύφος του παραπάνω κειμένου (αν και ολοκληρωτικά δικό μου) εμπνεύστηκα απο τον συγγραφέα Μιχάλη Καλόπουλο

Ας...παίξουμε

Ο Theorg o κηπουρός βρήκε τη λύση στο τελευταίο μας κουίζ: Εχετε δει ποτέ ελέφαντα πίσω από παπαρούνα; Αρα κρύβεται...τέλεια!!!

Ποιό είναι το άκρον άωτον της...αισιοδοξίας;

Ας...παίξουμε

Η Antara είπε σωστά οτι θα προσθέσω μια τρύπα στο βαρέλι μου για να χάσει βάρος!

Πώς μας αποδεικνύει ένας ελέφαντας οτι μπορεί να κρυφτεί τέλεια πίσω από μία...παπαρούνα;!