Λόγω...ανηκέστου βλάβης..!

Δεν πειράζει που δεν μπορούμε πια, να ξέρουμε τί είναι αυτό που τρώμε...

Δεν πειράζει που ο τρόπος ζωής, δεν μας αφήνει περιθώρια για να συμβάλλουμε λίγο και εμείς οι ίδιοι στην διατροφή μας παράγοντας κάποια, έστω λίγα, προϊόντα...

Δεν πειράζει που από το πρωί που θα ξεκινήσει η μέρα, μέχρι την στιγμή που θα κοιμηθούμε, σχεδόν όλα, από αυτά που θα φάμε και θα πιούμε ,περιέχουν συντηρητικά, ή έχουν κατάλοιπα από χημικά...

Δεν πειράζει που έχουμε χάσει πλέον την επαφή, σε σχέση με το πώς πρέπει να είναι ένα αγαθό που θα φάμε ή θα πιούμε από γευστικής, εμφανισιακής, θρεπτικής πλευράς, σε βαθμό ώστε τα κριτήριά μας να είναι για...γέλια, και όποιος θέλει να μπορεί να μας κοροϊδέψει...

Δεν πειράζει καν που το γευστικό μας κριτήριο, έχει αλλοιωθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε μπορούμε να φάμε με...τεράστια ευχαρίστηση μια τομάτα, που έχει όλα τα χαρακτηριστικά (γευστικά και οσφρητικά) της άγουρης, επειδή απλώς έχει...κόκκινο χρώμα..!


Και ύστερα από τόσα (και πολλά άλλα) "δεν πειράζει", μάλλον η βλάβη, που έχει  υποστεί ο εγκέφαλός μας, είναι...ανήκεστος, ώστε να λέμε "δεν πειράζει" ακόμα και στο ενδεχόμενο παρασκευής και κυκλοφορίας στην αγορά, τεχνητού...κρέατος (αν πρόκειται για αληθινή επιδίωξη κι όχι απλά για φήμες η για παρατραβηγμένο σενάριο)!


Και όχι μόνο αυτό, αλλά να υπάρχει και επιχειρηματολογία υπέρ του, όπως π.χ. "θα μπορεί να έχει πρόσβαση στο κρέας και ο πολύ φτωχός" !!!!!  Περιττό να...αντεπιχειρηματολογήσει κάποιος απέναντι σε τέτοιες θέσεις..!
Μόνο να...θαυμάσει: Τις προφάσεις κάποιων εμείς τις μετατρέπουμε σε...επιχειρήματα για να τους στηρίξουμε..!


Δεν υπάρχει λοιπόν αμφιβολία πως η βλάβη είναι...ανήκεστος.!
Οπότε δεν πειράζει...

Πες "ΟΧΙ" στα Μεταλλαγμένα...

ΟΧΙ στα ανεξέλεγκτα τουλάχιστον. 
Μαζί με πάνω από 1000000 ανθρώπους,

ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ ! ! !

...και εμείς !

Νησιώτικη και...Reggae!

Εχω πει πολλές φορές πως η Μουσική είναι "μία, ομοούσιος, ενιαία κι αδιαίρετη" (χρησιμοποιώντας...θεολογική ορολογία (!) για να το τονίσω), όσα διαφορετικά πρόσωπα έκφρασης κι αν μας παρουσιάζει.

Από ό,τι φαίνεται, οι συνθήκες που επικρατούν σε μια περιοχή, όπως κλιματικές κ.α., παίζουν σημαντικό ρόλο στην σύνθεση την ενορχήστρωση, και στο τελικό άκουσμα. Αυτό βέβαια υποστηρίζουν και διάφορες έρευνες σχετικές.

Το πιο καταπληκτικό όμως είναι, όταν αυτά τα συμπεράσματα επιβεβαιώνονται στην πράξη με τον πιο απλό και εμπειρικό τρόπο, ειδικά όταν πρόκειται για περιοχές που βρίσκονται κάποιες χιλιάδες χλμ. μακριά μεταξύ τους... Όταν ένας κυρίαρχος εξωτερικός παράγοντας είναι κοινός και για τα δύο μέρη, τότε η επίδρασή του στην μουσική που φτιάχνεται, είναι το ίδιο μεγάλη και για τους δύο τόπους και δεν μπορεί κάποιος, παρά να διακρίνει ομοιότητες ακόμα κι αν πρόκειται για λαούς με διαφορετική κουλτούρα (από την οποία βέβαια θα υπάρχουν και διαφορές στο στυλ, την θεματολογία, το ύφος κλπ) και σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους.

Στο..."ψητό" τώρα! Πάντα όταν ακούω κάποια τραγούδια νησιώτικα, ειδικά σε αυτά που χρησιμοποιείται σαντούρι, έχω την αίσθηση πως ακούω κατρακύλισμα θαλασσινού νερού πάνω στα βότσαλα, καθώς πισωγυρίζει το κυμοθάλασσο, ενώ σε κάποιες μουντές, μπάσες συνοδείες του, μου φέρνει στο μυαλό την εικόνα του μπουρινιού που απειλεί να ξεσπάσει.

Κάτι ανεβοκατεβάσματα του βιολιού πάλι, θυμίζουν το κουλούριασμα των κυμάτων, άλλες πάλι φορές, οι μακρόσυρτοι συριγμοί του, φέρνουν στον νου τον δυνατό, φρεσκαρισμένο αέρα που σαρώνει το πέλαγος.

Πάντα, επίσης, όταν άκουγα Reggae ένιωθα μια..."δροσιά" και μόλις άρχισα να το σκέφτομαι πιιο προσεκτικά είδα ότι αυτό δεν είναι τυχαίο: Το χοροπηδηχτό του μπάσου, ο ήχος των κρουστών, μέσα στο γενικότερο ύφος, δεν υπάρχει περίπτωση να μην παραπέμπει σε θάλασσα. Δεν είναι μόνο ότι πατρίδα της ρέγκε είναι νησί, δεν είναι μόνο ότι εξ` αιτίας αυτού συνηθίζεται να ακούγεται η reggae και να χορεύεται στις διακοπές συνδέοντας νοερά τις αμμουδιές του Αιγαίου με τις τροπικές παραλίες της Jamaica. Eίναι που ο ήχος της ο ίδιος "μυρίζει" θάλασσα...

Είναι που και των δυο ειδών οι ήχοι (με διαφορετικό στυλ αλλά) μυρίζουν θάλασσα....

Blogging...

Να `μαστε πάλι! Blogging λοιπόν που λέγαμε... Και συνεχίζουμε.

Την έχουμε, λοιπόν, που την έχουμε την λόξα... Γιατί δεν μπορεί,
ένα κάτιτίς το έχουμε. Ααα όλα κι όλα. Ενα πάθημα, μια βλάβη, μια ανωμαλία την έχουμε, δεν γίνεται... Και τέλος πάντων, ό,τι και να μου λέτε εσείς, το να είμαστε εντελώς καλά, εγώ προσωπικά...το αποκλείω..!

Κι αφού η λόξα υπάρχει, το πήρανε χαμπάρι και μας φτιάξανε τo δωρεάν blogging! Έτσι, για να...ξεθυμαίνουμε! Τώρα, θα μου πεις, "γι` αυτό το έφτιαξαν??". Και τί μας νοιάζει εμάς?? Αφού το φτιάξανε, ας ξεθυμαίνουμε! Και πάλι θα μου πείτε πως τελευταία "σέρνονται" τα blogs σαν βόες που κατάπιαν...βόδι κι είν` έτοιμοι να ναρκωθούν... Σωστό κι αυτό. Και εμένα πολλές φορές μου φεύγουν τα σαγόνια από το χασμουρητό, περιμένοντας να φορτώσει και να αλλάξει σελίδα! Μέχρι που ξεχνώ και τί ήθελα να...γράψω. Και το αφήνω για την επόμενη. Αλλά ελπίζουμε πως θα συνέλθουμε κάποια στιγμή. Ετσι ακούγεται στην πιάτσα... Από την άλλη, πάλι, είναι και το άλλο: Είναι δωρεάν. Μην μας διαφεύγει! Οπότε συμβιβαζόμαστε. Διότι άμα παρα...χοντρύνει η λόξα, τα "σκάμε" κιόλας τα φράγκα, κι ερχόμαστε στα ίσα μας... Αμ έτσι είναι!

Αφού λοιπόν όλα τα παραπάνω είναι δεδομένα, δεν έχουμε τίποτα άλλο από το να "blogάρουμε" (που είναι και τίτλος φιλικού ιστολογίου). Πραγματικά για κάθε γούστο και δραστηριότητα, για κάθε έκφραση και προβληματισμό, κάθε αναζήτηση και ενδιαφέρον, ή κάθε "φάση" και κατάσταση, και για ό,τι μπορεί να φαντασθεί ο νους, φτιάχνεται κι από ένα blog... Ο δικός σου χώρος. Εστω και μόνο η αίσθηση του δικού σου χώρου. Αλλο πράγμα.
Καμμία σχέση με τους άλλους διαδικτυακούς χώρους έκφρασης. Και γιατί παρακαλώ να γεμίζεις του καθενός τον χώρο με περιεχόμενο, (ειδικά όταν πρόκειται για πνευματικό, καλλιτεχνικό, τεχνικό ή ό,τιδήποτε άλλο έργο) και να έχεις από πάνω κι υποχρέωση για την..."φιλοξενία" λέει (στην καλύτερη περίπτωση γιατί στην χειρότερη άσε...).
Ωραίοι είναι κι αυτοί οι χώροι. Για ένα "γεια", μια καλησπέρα, μια πληροφορία μια ανταλλαγή άποψης και "χαίρεται, τι κάνετε, χαιρετισμούς στην οικογένεια και...καληνύχτα σας".

Για όλα τ`άλλα τα "μεγάλα" ή και "μικρά" μα δικά σας, αν θέλετε ντε και καλά να τα ξετρυπώσετε από το τετράδιό σας ή το μπλοκ σας...

τότε μόνο στο blog σας...

Blogging...

Αν και μάλλον τον τελευταίο καιρό δεν δικαιούμαι..."δια να ομιλώ" περί blogging, καθότι κάνω ανάρτηση όποτε το θυμηθώ, δηλ. όταν περισσεύει χρόνος (αλλά για πολύ...περίσσεμα μιλάμε!!!), ένεκα που η ζήση και αι υποχρεώσεις να ούμ`, μας τρέχουν ολούθε γύρω και τρέχωμεν σαν παλαβοί! Και όχι μόνο τρέχουμε αλλά δεν...φτάνουμε κιόλας!!
Τέλοσπάντων όμως, χούι είναι αυτό ( το βλόγκινκ ντε...) και επειδή, ως γνωστόν, το χούι δεν κόβεται γιατί άμα κοβόταν, θα έκοβε κι η απαυτή το απαυτό, και αφού η απαυτή το απαυτό δεν γίνεται να το κόψει (χούι γαρ...), ούτω και ημείς το λεπόν, δεν γίνεται να το κόψουμε (το blogging...).

Το παρατάμε με τις τρεχάλες και με τα λοιπά, αλλά δεν το ξεχνάμε. Με την πρώτη ευκαιρία, εκεί στριφογυρίζουμε σαν την...απαυτή! Και δεν έχουμε καθόλου άδικο! Και πέρα από όλους τους άλλους λόγους, για τους οποίους φτιάχνει κάποιος ένα blog και γράφει, θα πούμε ακόμα έναν που άλλοι τον έχουν κατά νου κι άλλοι όχι. Κι όσοι δεν τον έχουν κατά νου, θα τον εκτιμήσουν ανάλογα...
Αλλά, να, αυτά που λέγαμε περί χρόνου. Δεν προλαβαίνω να σας τον πω τώρα...Δεν πειράζει.

Να χω να γράφω και στην επόμενη ανάρτηση...