Περί Αλήθειας συνέχεια...

Συνεχίζουμε λοιπόν, ύστερα από αρκετές μέρες!
Είχαμε μείνει στο ότι τα προβλήματα περί αλήθειας αφορούν σχεδόν όλες τις κοινωνικές ομάδες. Μάλλον έχει να κάνει με το άτομο και όχι με την (όποια) θέση οικονομική-κοινωνική.
Δεν μπορεί αλλιώς να εξηγηθεί η ποικιλία ανθρώπων που συναντιούνται και στις δύο "στάσεις" απέναντι στην αλήθεια (είτε φίλική, είτε συμφεροντολογική).
Και καθώς το σκέφτομαι το θέμα νομίζω πως έχει πάρα πολλές προεκτάσεις, που μάλλον θα μας πάρει πολλές...συνέχειες μέχρι να το εξαντλήσουμε! Για όσους έχουν την...όρεξη να διαβάζουν!!

Μια προέκταση θα αναφέρω σήμερα. Δείχνει λοιπόν, η στάση απέναντι στην αλήθεια να σχετίζεται και με την αίσθηση που έχει κάποιος για το δίκιο. Δηλαδή, αν ένας ενδιαφέρεται ΠΑΝΩ από όλα να βρει την αλήθεια των γεγονότων, τότε δεν μπορεί παρά να είναι και δίκαιος. Αλλά δεν μπορώ να ξέρω σε τί αναλογία ισχύει αυτό. Σε τί βαθμό διακαιοσύνης δηλ. μπορεί να φτάσει κάποιος που είναι και φιλαλήθης. Αν και, από την άλλη, νομίζω πως δίκαιος και φίλος της αλήθειας, δεν μπορεί να είσαι λίγο, αλλά ή να είσαι, ή να μην είσαι. Εξαιρέσεις βέβαια μπορεί να υπάρξουν,σε ιδιαίτερες συνθήκες ίσως. Εκείνο που δείχνει να υπάρχει είναι πως όσο πιο πολύ κάποιος έχει ανεπτυγμένη την αίσθηση του δίκιου, καταλήγει σε αυτό μετά από έρευνα για την αλήθεια. Κοντά στο νου κι η γνώση δηλαδή...

Ομως: Για την έρευνα της αλήθειας, από την άποψη της πραγματικότητας ή όχι γεγονότων, καταστάσεων, συμπεριφορών, κλπ, υπάρχουν και ανασχετικοί παράγοντες.
Παράγοντες που κρύβονται πάλι μέσα στο ίδιο τον άνθρωπο. Και που έχουν να κάνουν ή με πτυχές του χαρακτήρα και της ιδιοσυγκρασίας του, ή με κάποιες εξωτερικές καταστάσεις που του υπαγορεύουν την συμπεριφορά του.

Αλλά είπαμε: Θέλει κι άλλη κουβέντα. Οπότε

Συνεχίζεται...

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου