Γεύση,άρωμα και διατροφική αξία των κηπευτικών

Όχι! Δεν πρόκειται για ένα κείμενο διαιτολόγου η άλλου ειδικού, αλλά απλώς για μια έκφραση θυμού. Γιατί?
Επειδή έρχεται μια στιγμή που τα..."παίρνεις χοντρά" όταν κόβεις την ντομάτα και είναι σαν ξύλο, άοσμη,χωρίς ζουμί,με σπόρια πράσινα ή και καθόλου(!)άγευστη ή και...ξινή
και όλα αυτά όχι εκτός εποχής. Όχι. Κατακαλόκαιρο!
Και όταν, παρά τα χρόνια έχεις έντονες τις μνήμες απ`τη ντομάτα των παιδικών σου χρόνων που σαν φρούτο (ειλικρινά) την έκοβες από την ντοματιά και δαγκώνοντάς την μύριζε...ντοματίλα (δεν είναι τυχαίο που έχει χαθεί πια αυτή η λέξη!) όλος ο κήπος,τότε...τότε τι? Τότε αρπάζεις το πιάτο με την υποτιθέμενη "σαλάτα"
το...εκτοξεύεις απ`το ανοιχτό παράθυρο και φεύγεις τρέχοντας στο χωράφι να σκάψεις ακόμα και με τα νύχια για να φυτέψεις τη δική σου μονάκριβη ντοματιά τρέχοντας "πτώμα" απ`τη δουλειά και μες στον καύσωνα να ποτίζεις να ξεβοτανίζεις να σκαλίζεις.
Και να`χεις και τον κάθε...μαμούχαλο να σε κοιτάει περίεργα,και άντε να του αποδείξεις οτι δεν σου`χει...σαλέψει
απ` τη ζέστη!!!
Αλλά πόσο πιο σαλεμένος μπορεί να είναι κάποιος από αυτόν που τρώει ό,τι η πλειοψηφία του...σύγχρονου(!) Έλληνα ή ανθρώπου γενικότερα?
Έτσι λοιπόν παιδιά φάγαμε το καλοκαίρι που μας πέρασε γλυκιά και αρωματική ντομάτα που μας γύρισε χρόνια πίσω.
Αφήνοντας τον καρπό να ωριμάσει με την ησυχία του και να γίνει κατακόκκινος τραβώντας
όσο πιο πολλά στοιχεία γίνεται απ`το φυτό και χωρίς να βάζω στα φυτά..."ταίστρα" με λίπασμα λες και είναι...κατοικίδια(!) αλλά να "βοσκήσουν" απ`τη γη όπως τα αλανιάρικα!
Ρόλο βέβαια έπαιξε και η ποικιλία ντομάτας αφού δεν έβαλα υβρίδιο.
Ας γενικεύσουμε όμως πάλι και ας αφήσουμε τα δικά μου.Πρέπει επιτέλους να κοιτάμε και τα ποιοτικά στοιχεία ενός προϊόντος και όχι μόνο την εμφάνιση.
Η διατροφική αξία και η γευστική ικανοποίηση πρέπει να γίνουν οδηγοί για την από δω και πέρα πορεία της γεωργίας σε όποιον βαθμό είναι αυτό δυνατό.
Σίγουρα οι δομές που έχουν τεθεί τουλάχιστον στη συμβατική γεωργία τα τελευταία ας πούμε τριάντα χρόνια ίσως και να μην επιτρέπουν θεαματικές αλλαγές προς αυτή την
κατεύθυνση αλλά τουλάχιστον η συνειδητοποίηση του προβλήματος είναι σίγουρα η καλύτερη αρχή για να ξεκινήσει κάτι θετικό.
Οι όλο και πιο μεγάλες επιφυλάξεις των νέων γεωπόνων στο να συστήσουν χημική καταπολέμηση ενός προβλήματος και χρήση χημικών λιπασμάτων, μας δείχνει(θέλω να ελπίζω), ότι τουλάχιστον η γεωπονική επιστήμη έχει αρχίσει να στρέφει την προσοχή της στα ποιοτικά μεγέθη περισσότερο από τα ποσοτικά. Υπάρχει βέβαια στο ιστολόγιο μας και η...καθ' ύλην αρμόδια να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει τις ελπίδες μου η Rata!
Kαι όλοι μαζί θα συνεχίσουμε να το σκαλίζουμε , όπως και τόσα άλλα θέματα! Ήταν να μην αρχίσει το...σκάλισμα!!!

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου